cykor dalma

Można się zatracić w Twoich wierszach:-)

Bardzo mądra rada zawarta w fraszce:-) To jest to! Poczucie humoru:-) Pozdrawiam!

Świeca z życiem mi się kojarzy, każda kropla wosku to łza przelana. Nie wiem co się jeszcze wydarzy byle nie zgasła iskra ukochana. Byle ciepło płomień dawał. Nie ważne ile kropli wosku spadnie. Nawet ogarek to życia kawał. Niech mi nikt tego blasku nie kradnie. Sama płomyka nie zdmuchnę, nie ja go zapaliłam. Czasem lekko chuchnę ale nawet to przeżyłam. Chcę jeszcze żyć! Za mało jeszcze doświadczyłam! Chcę tylko przestać śnić! Dzięki snom niczego nie zdobyłam.

Na pewno treść i forma tego wiersza byłaby inna gdyby powstawał w innych okolicznościach. Jego zadaniem było zmniejszenie emocji które się nagromadziły w tamtym okresie. Tak samo jak przeżyć nie da się zmienić tak i forma tego wiersza nie podlega zmianie. Gdybym go teraz poprawiała to już nie byłby mój wiersz tylko wytwór pisany pod publikę. Miło że ktoś wczytuje się głębiej w te kilka zdań które odzwierciedlają stan duszy. Pozdrawiam!

To co było już nie wróci, coś gna mnie do przodu. Serce z rozumem się kłóci i szuka do rozstania powodu. Byle nie poddać się chwili która rajem się wydaje. Byle inni nie mówili że bez walki się poddaję. Nie chcę cierpieć na nowo z powodu wyboru złego. Kocham to tylko słowo powinno znaczyć coś dobrego. Za szybko to wszystko się działo Niespodziewanie miłość mnie dogoniła. Za jakiś czas dwoje ludzi się rozstało na nowo bym sobie to tłumaczyła. Nie mam w sobie siły aby walczyć o Ciebie. Myśli długo się biły musiałam to zrobić dla siebie. Ucieczka strachem była przed następnym rozstaniem Teraz ta walka się skończyła. Było pięknie przed spotkaniem. Czas spędzony razem najmilszym wspomnieniem będzie. Świat był dla mnie obrazem chociaż było tak samo jak wszędzie.

Jednak spełniają się czasem sny, marzenia rzeczywistością się stają. Już nie ma Ty i ja, jesteśmy my gdy nasze drogi się splatają. Nawet jak życie każe się rozstać. Przyszłość przerośnie nasze oczekiwania. Wtedy pomyślę: warto było pozostać. Wspominać będę chwilę naszego poznania. Lepiej spróbować i żałować! Pamiętasz te słowa? Niż potem żałować że się nie spróbowało. Taka była już rozmowa. Teraz wszystko nabiera smaku gdy poznajemy się krok po kroku. Nie spodziewamy się ataku ale co będzie po roku? Nie myślimy o tym w tej chwili gdy wszystko tak szybko się dzieje. Dzień z dniem nam się myli a życie pisze swoje odyseje.

Gdybym mogła być motylem latać umiała jak ptak. Odleciałabym na chwilę, poczuć wolności smak. Klatkę ograniczeń chcę otworzyć sama! Na ostrzu noża chcę postawić wszystko! Byle poczuć miłość do rana i przytulić się do niego blisko. Poczuję wreszcie dreszcz pożadania! Zapomnę się w miłości tej! Nie będę wspominała bólu rozstania i całej przeszłości swej. Tylko gdzie jest to miejsce? Jak znaleźć je mam? Pytałam już moje serce: czy wie komu je dam. Czekam na odpowiedz. Liczę lata, godziny i dni. Do tej pory tylko spowiedź i nie spełnione sny.

Nie pamiętam jak cisza smakuje jak to jest kiedy emocje śpią. Teraz krzyk życie mi rujnuje. Nerwy jak łuki napięte są. Potrzebuję od wrzasku odpocząć, wyjechać na tydzień lub dwa. Zanim zdołam nowe życie rozpocząć na razie ten koszmar trwa. Nie czuję już straty tego co było gdy jesteś tuż obok mnie. Wtedy myślę że mi się to przyśniło a może właśnie wtedy jestem we śnie? Koszmarem jest każdy dzień spędzony z dala od Ciebie. Wreszcie skończy się ten sen i odnajdę samą siebie

Powiedziałeś kiedyś: kocham, czy to było szczerze? Ja po nocach teraz szlocham, czekam aż mnie sen zabierze Moja poduszka już słona od łez a jedna myśl ciągle wraca! Chciałabym przeżyć to jeszcze raz! Tylko niech nikt tego nie skraca! Wszystko od początku. Jak się uczucie nasze wzbiło! Wiem! Powiesz: trochę rozsądku bo to dawno się skończyło. Ale marzenia zostały chociaż tego nie chciałam. To tylko dwa serca się rozstały a ja się łzami zalałam.