Tala.

a kiedy ona odchodzi zostaje się bankrutem- i na koncie, i w sercu. pozdrawiam.

Tak,tak- Piotr. Mam nadzieję, że napisze, w podobny sposób jak Macierzyński. również pozdrawiam. ;)

bardzo mi się podoba. krótki, bo krótki- ale ma coś takiego, że przyciąga od pierwszego przeczytania. wywołał u mnie bardzo miłe uczucia. pozdrawiam ciepło.

Gdyby kiedyś jakiś facet Pisał mi wiersze Jak Macierzyński Pokochałabym nawet dwa odkurzacze I zmywanie ręczne

ocenić nie potrafię, dobrze wiesz dlaczego. ;* dla mnie zawsze będziesz mą ulubioną pisarką.

dziękuję i będę nad tym pracować, aby się pozbyć. ^^

a dziękuję serdecznie. dbać będę, oczywiście. a i zdarzają się, tylko trzeba mieć okropnego pecha, aby na nich natrafić. ;) pozdrawiam.

Zastanawiam się, na co poleciałeś Na pewno nie na to jak piszę wiersze Czy też z jakim poświęceniem gram w siatkówkę Wątpię aby interesowało Cię jakiej muzyki słucham I to jak próbuję oddać się Bogu Nie pytasz jak minął dzień Bo zapewne jest to nudne Może zadziwiło Cię jaką poezję czytam Nie to nie możliwe Przecież Ty nic o niej nie wiesz Nawet nie lubisz białej czekolady Ani nie oglądasz bajek Nie czytasz dobrych książek I nie pijesz nałogowo melisy z dwiema łyżeczkami cukru Tylko tak często śmiejesz się z tego "mojego świata".

Jakby znów mi na Tobie zależało, coś drgnęło, utknęło. Twoje słowa ślepo przemykają mi przez pamięć. Urywek z chwili. I nasz koniec. Na zardzewiałej rurce niedaleko kościoła. I obok drzewa, którego już tam nie ma.

Światło księżyca przenika mą duszę Na pół przekraja me umarłe serce Ja – łzy z mych obolałych oczu suszę I pozwalam odejść mej ciągłej udręce. Noc zasiada obok mnie na drzewie W ręce trzyma czarno-białe zdjęcie Ja- liczę złote gwiazdy na niebie Ona ma całkiem inne zajęcie. Mrok ogarnia nas dookoła Księżyc nuci kojącą melodię Ja- zauważam oczy sokoła A noc kończy swą piękną parodię.