Jan Górny

Zestarzała się miłość Już nie maluje twarzy Kolory wiosny, lata zostawia W jesieni brązowej, korze drzew Szuka ciepłego mieszkania. Znużona powtarzalnością dni Upadkami z kolejnych szczytów Poobijana codziennością Bez przekonania ceruje skrzydła Na pamiątkę. Sprane prześcieradła krwistych uczuć W szpitalu połamanych snów Wystarczy by zrobić opatrunki Na ranę Na życie.