Grzegorz Podolski

haiku w nocniku określa jak sądzę świeży powiew weny

Haiku w nocniku

większość ludzi jest zorientowana w jakimś kierunku w swoich poglądach które uważają za słuszne i najlepsze dla całego społeczeństwa ba ! często narzucają się z nimi , zniewalając wolę ” innych ” pomyślcie czy słusznie sądzicie i oceniacie cokolwiek ? i za jaką cenę ? ile warte me słowa tyle co twoje poruszenie zdezorientujcie się ! czasami a ja tylko te cudowne chwile chwale i te gorzkie łzy spijam jak miód ja wszelkie chwile chwale albowiem z chwały majestatu różnorakością jesteście ferią barw , tęczą nie okaleczajcie się narzucając innym i sobie swe ” racje “

Dezorientuj się ! nie bierz wszystkiego na poważnie . Od poważnej sztuki wieje nudą i dlatego młodzież woli hip-hopowe teksty od nudnych wierszy .

Kupie sobie lalkę i odkurzacz sklnę ją (lalkę ) zwyzywam , napluje w tważ potem uklęknę i będę przepraszać i pocałuje i ożyje ona (lalka ) weźmie odkurzacz , pokój wysprząta plecy wymyje ( mi ) a potem potem ? TAK potem zrobimy sobie dobrze

Na początku było słowo chciałbym je znać Stworzył bym Świat na nowo Dał bym wam niebiesko zieloną planetę Wolną wolę ( a może szybką ) bo jakoś kiepsko wam wychodzi rozróżnianie wolności od próżności do zniewolenia od strachu utraty Nie dał bym wam religii bo chcecie objąć rozumem a nie sercem I może bez wiary w ten naj lepszy raj po śmierci zrobili byście go Tu na Ziemi . I tak wszyscy do mnie wracacie I tak nikt ode mnie nie odchodzi

Bądź dobry a będzie dobrze a jak nie dobrze to też dobrze niektórzy być może doznają oświecenia jedynie gdy ich życie gaśnie na przekór przekorze nie daj boże zginać się mi w pokorze Jam ci „ a kolana bolą „ gdy klęczę przed tobą to tak jakbyś ty przede mną jaki ojciec każe klękać dziecku przed sobą jak dziecko ma kochać gdy klęczy przed tobą

Wszystkie moje wiersze na //podolskiblog pl

Moja sztuka nie jest na sprzedaż Toć dałem wam światło i mrok Dałem wodę i ogień I nie chciałem zapłaty To ja myśl swawolna Ślady swych stóp Stawiam w pyle Dziejów I teraz rzucam te słowa na wiatr Rozdaje plony mej duszy Rzucam srebrnikami w strwożoną twarz Ohydnej żądzy pieniądza A zapłatą mą Twój uśmiech bracie Twa radość siostro To ja myśl beztroska Podaje ci ręce