Rufin Konrad

Być sobą... Być sobą przez całe życie...dlaczego? Pytam w myślach co noc siebie samego, Lata płyną, serce stygnie, emocje gasną, Tulić w kominku starym nadzieję ciasną? Po co karmić umysł rozmyślaniem srogim? Wichry w głowie łapać, myśli westchnieniem błogim, Zalać jak fale, co brzeg mej duszy swawolą, W oczach zaś tylko rozterki grymas wyzwolą, Tak wiele pytań, lecz odpowiedzi nie przychodzą, Tyle sprzeczności, że nawet słowa mędrca które nachodzą, Nocą, ciemną co wszelkie myśli i rozumy pozjadał świata, Kiedy serce uparte i wygasłe słów tylko wielka strata, Pytać, wątpić i zaprzeczać nawet padać na kolana, To wstawać zaraz, ranić, kochać, marzyć do białego rana, Po trochę wszystkiego, jak tajemna strawa udana, Pod warunkiem jeno że dusza w ryzach usłuchana, Lecz gdy natura wszelkie granice przekracza, Wyobraźnie pobudza, uczucia i wątpliwości nawraca, Jak wtedy świecie niewyrozumiały i czasem paskudny, Nazwać chcesz zjawisko takie, upiór, dziwak czy człek rozumny? Ach... do licha co mi tam rozważania wszelkie, Słowa jeno, kazania nikczemne, próżne i wielkie, Myślę więc jestem, jestem bo przecież myślę, A co w mej głowie i umyśle aż strach pomyśleć... www.pomozsobie.home.pl