Monikaaa

Wiem, że chaotyczny... ale napisałam z ciekawości Waszych opini;)

Robaku, czemu tak często na mnie zerkasz? Szarość Twojego pancerza odbija się w oku. Kiedy gaśnie lampa wijesz gniazdo w mojej głowie. Nieświadomie wysysasz ze mnie wszelkie czułości. Zmysły są zbyt ślepe, żeby przestać patrzeć... Robaku, czemu tak często mnie kąsasz? Włochate odnurza smyrając dręcza stopę. Rozkoszne spojrzenia rozpływają się w powietrzu. Uciekając i tak się zakopiesz w garści piasku. Zmysły są zbyt głupie, zeby dostrzec głębie... To nic, że jesteś szkaradny I tak Cię kiedyś zjem.

Miło... może jeszcze kiedyś przy nim przysiąde jak mi się wspomni;)

Dzięki za Wasze opinie i małe wyjaśnienie: spadając, ponieważ ono wcale nie próbowało lecieć tylko zwyczajnie wypadło z gniazda, oraz: zmiażdż mu głowę czytelniku jeśli je zobaczysz. Chaos też ma swoje pozytywy;)

Dzięki za waszą uwagę i światełko nadzieii;)

Oczy zasłonięte kurtyną egoizmu Myśli zabetonowane w ścianie uwielbienia Słowa nieodwracalnie zakochane w złośliwości Uczucia które topią się w kałuży Przy blasku świecy sumienie próbuje Cię nawrócić Czy zdołasz usłyszeć jego głos zanim zgaśnie płomień?

Młode piskle leży w trawie nie było dane mu pofrunąć spadając czuło niebo prawie teraz cierpieniem podąża w nicość podobno nie ma duszy zmiażdż mu głowę odbierając nadzieję uronisz słodkie łzy człowieczeństwa..

Rzuć we mnie kamieniem nie obchodzi mnie to niech cialo zbroczy sie krwią dusza nie będzie wtedy cierpieć sama cała w mroku mam światło wystarczy cichy śpiew ptaka i odnajdę dobre myśli mgła rozproszy się w jednej chwili wtedy znów przestane dostrzegać rzeczywistość jak ziarno piasku w wichurze unosze się i upadam trzeszczę pod Twoim butem choć mnie tam nie dostrzegasz jestem przy Tobie zapach rumianku wypelnia powietrze to mi wystarczy by dalej być okruchem w wietrze...