pijak fantasta

Druga strofa mnie powaliła:))) Pozwól, że dodam ten wiersz do ulubionych:). Pozdr.

Tylko pierwsza strofa. Dalej niestety, nie. Pozdr.

Szczęście ma wiele metafor. Fakt, że banalnych;). Pozdr.

Ciekawa teoria w wiersz ujęta. Szkoda, ze czasem nie idzie w parze z praktyką. Ale jak uczy I. Kant Sein powinno zmierzać ku Sollen, do którego i tak nie dotrze;). Pozdr.

Lubię taki realizm magiczny;). Pozdr.

Ciekawie:). Pozdr.

Czyli takie kocie sprawy;). Pozdr.

Co ja tu będę mędrkował, gdy inni zrobili to lepiej. Oddaję więc głos Jackowi Kaczmarskiemu: Świadkowie "(...)Wejdźmy głębiej w wodę kochani Dosyć tego brodzenia przy brzegu Ochłodziliśmy już po kolana Nasze nogi zmęczone po biegu Wejdźmy w wodę po pas i po szyję Płyńmy naprzód nad czarną głębinę Tam odległość brzeg oczom zakryje I zeschniętą przełkniemy tam ślinę Potem każdy się z wolna zanurzy Niech się fale nad głową przetoczą W uszach brzmieć będzie cisza po burzy Dno otwartym ukaże się oczom Tak zawisnąć nad ziemią choć na niej Bez rybiego popłochu pośpiechu I zapomnieć zapomnieć kochani Że musimy zaczerpnąć oddechu" Pozdrawiam.

A ja tak czytam i ubolewam nad losem dziatwy;), ale zastanawiam się też, czy to nie my przypadkiem te dzieci. Są tacy co twierdzą, że życie jest szkołą, a człek cały czas się w niej uczy. A niektórzy dodają jeszcze, że umiera głupi;). Cały wiersz traktuję jako dobrą metaforę ludzkiej egzystencji. Pozdr.

Bunt przeciw przemijaniu poetycko ujęty. I ciekawie. Pozdr.

Powiem krótko: podoba mi się. Pozdr.

Zgadzam się z przedmówcą. Porównanie chleba do psa niezbyt udane. Pozdr.

A może Pan Phileas pomylił się co do dziedziny. Z poezją to nie ma wiele wspólnego, ale pod względem graficznym to mogłoby być coś z tego. Pozdr.

Mnie też drażnią te nic nie znaczące parady, w których pamięć, zaduma i wyciąganie wniosków jest na ostatnim miejscu. Chyba że źle pojąłem przesłanie tego wiersza. Co nie zmienia faktu, że nie lubię. A wiersz w moim odczuciu jest dobry. Pozdr.

Hmm... ale coś w sobie ma. Pozdr.

Jak dla mnie Pan Bielan jest bezbłędny. Pozdr.

Wiersz może się podobać. Ale o tej nadziei to bym podyskutował... Pozdrawiam Autora.

Też o to chciałem zapytać...

Zatrzymałem się przy tym wierszu. I pewnie jeszcze do niego wrócę. Wydaje mi się, że z wersu "na kogo" można by zrezygnować. Pozdrawiam.

zatrzymał mnie. pozdrawiam.

nie stać mnie na luksus obłędu czy braterstwo z kamieniem co postawiłoby tamę ciężkostrawnym myślom tęsknocie tańczącej na księżycowej arenie rozsądek co był mi sprzymierzeńcem nie pozwala się upić sypie sól na ranę by ból nabrał mocniejszego smaku niż mają mdłe wiersze więc wymyśliłem sobie śmierć dla żartu ustaliłem jej datę by móc choć na chwilę uśmiechnąć się czasem

W dobrym kierunku idziesz:) Dzięki za przeczytanie i komentarz. Fajnie, że się spodobało. Co do ostatniego wersu - pomyślę. Jeszcze raz dziękuję i Pozdrawiam.

wierzyłem naiwnie że mnie ocalisz uczynisz cud materializując sen albo ześlesz arkę obłędu co odgrodzi mnie od świadomości własnej niemocy postawiłeś mnie jednak nagim wobec dnia bezbronnym na ataki nocy czyniąc ze mnie pośmiewisko nawet dla bezpańskich psów

Tu nie będzie cudu wystarczy spojrzeć w lustro złożyć sobie życzenia wszystkiego najlepszego bo na złość szkoda już sił nie wiem może to złudzenie że cień na ścianie przypomina szubienicę nie narzekam mimo wszystko wciąż żyję jestem w lepszej sytuacji niż Bóg który umarł widziałem przybity był do krzyża twarz mu wykrzywiał grymas bólu trzeba otworzyć drzwi i okna wypędzić tłum myśli przed snem ma być pusto pogodzić się z tym co jest nie czekać na jutro nawet gdyby miało zabłysnąć tobą