beata matusiak

Słowem wymalowany i obdarty z pragnień. Odrzucony przez świat, zmiażdżony jego obłudą. Znienawidzony przez ludzi, skropiony ich krwią zatrutą, ucieka z ich świata do mnie! boi się oczy otworzyć, drży jak liść na wietrze. Spod ciężkich powiek łzy wielkie mu płyną, spadają na ziemię, niczym górską lawiną chroni się przed światem u mnie! zamknął się w sobie, zaszył zupełnie, zasnął, lecz zadrżał gdy koszmar ten śnił. nawet Strach się zląkł tej ziemskiej nienawiści.

Gonię kolejny pusty dzień, czekam kolejnego spotkania. Chwile z tobą giną jak sen i ciężko mi przeżyć rozstania. Znów burza uczuć niszczy moje ciało. Dużo problemów, radości za mało. Natłok myśli, drogi do wyboru, a jedna z nich ciągnie- nie stawiaj oporu. Mogę zabłądzić: fałszywe drogowskazy, zatarte ścieżki, pozrywane mosty... nie można mieć życia, bez żadnej choćby skazy i żaden w nim wybór nie może być prosty.

nie ma złych snów smutków ani żali radosne promienie rozegnały mgły czeka już jutro lepsze od wczoraj słoneczne dni życie nam wypełnią tęcza zawiśnie nad naszym domem uśmiech zagości na twarzy mimo iż żyć nam przyszło na wygnaniu tak daleko od kraju

za dużo dróg po których iść trzeba nie można zawrócic zatrzymać się nie moge muszę dalej kroczyć iść pod wiatr pod prąd płynąć prosto do celu po nagrodę: w ramiona Śmierci po Jej pocałunek

bardzo dobry wiersz, ostatnie 2 wersy są naprawdę świetne. Brawo:)

płonę, gdy patrzysz mi w oczy. Rozpływam, kiedy całujesz namiętnie. Żyję, bo codzień jesteś obok. Kocham... ...kocham pomimo iż... Lubię śmiać się z twoich żartów, pasjanse z tobą układać, zwierzać ci się z tajemnic i w ramionach twoich wypłakać...

bo zawsze wszystko może się zdażyć, takie jest nasze życie. oby tylko zdazało się to dobre:) Pozdrawiam

co może się stać gdy wokół cisza i szepty pustka zabija co może się stać gdy wokół nicość i wiara już odeszła co może się stać gdy dusza już umarła i łzy wysychać zaczęły co może się stać gdy nadal Cię kocham... ...a Ty stoisz obok

Nie znasz tej magii, która strony zapełnia szeregiem liter czerwonych, pełznących spod pióra w mych rękach. Nie znasz tej mocy, która każe pisać podsuwając obrazy przed oczy, wręczając klucz do świata, który każdy nosi w sobie. Nie znasz tej siły, która pcha w marzenia i nierzeczywistość byś mógł się znaleźć w swym miejscu.

"na błyczszącym się tle nieba"?? dla mnie to trochę dziwnie brzmi, a wiersz trudny, przynajmniej dla mnie pozdrawiam

bardzo mi się podoba, ma to Coś, aż chce się zyć;)

nie stój w miejscu widzisz woda ciągle płynie czas ucieka ociera się o twarz pamiątki zostawia: bruzdy na skórze kolejny siwy włos wspomnienia zużyte kalendarze

Naokoło śnieg i lód, Jedna prawdziwa zima, Co gasi słońce, roznosi chłód I nawet miłość jej nie powstrzyma. Naokoło śnieg i szron Mrozi gałęzie na drzewie. Ciszę pszeszywa krakanie wron, A czemu wrzeszczą nikt nie wie. Naokoło śnieg i ja- Plama na bieli zimowej. wiatr gdzieś daleko na soplach cicho gra, Historię miości opowie.

znałam jedno miejsce gdzie spała Nadzieja w pudełku czekoladek z orzeszkiem Don Pedra lecz teraz już nie wiem znudziły ją czekoladki i kwiatki i kartki... zostało pudełko już puste... ...samotne okropnie i ja