kamzel

Otulony, niczym płatkami róż swawole tętniącym życiem beztrosko Otoczony zewsząd kunsztem rajskich muz wiatrem natchniony,sunę naprzeciw troską Afrodyzjak cudny jak rzeka błogości Tchem ostatnim odbiera tysiąc słów Zmysłowa magia, okradziona z nieskazitelności Tancząc chwilą , słodycz niesie pragnieniem snów Swit pamiętliwy bruka iskierkami poezji lecz nocą ona wymaże rzeczywistość