amol

Dla Ciebie i na to gotów jestem Pani, Cóż warte życie bez Twego widoku, Ma miłość najmilsza nie zna żadnych granic, I nic nie dostrzegam prócz Twego uroku...

Jeśli sprawi Ci to przyjemność Damo Kameliowa to możemy czasem improwizować, pozdrawiam...

Zgadzam się z Michałem,a dzieci niech nam kwitną pozdrawiam

Szybko dziś nam się dzieci rozwijają i szybko przekwitają...

Gdy scena Pani światłem zajaśnieje, Któż zdoła pogrążyć w cieniu Twe uroki, Gdy marionetek na scenie nie stanie kto tu zaistnieje, Ten teatr bez nich straci swe uroki. Tak,nawet drewno przemówi gdy duszę dostanie, Tyle że towar to deficytowy, Dostępny jedynie na Boskim straganie, Jak każdy Damo, materiał duchowy...

Wymowny ten wiersz Panie Andrzeju, stare przysłowie mówi:najciemniej jest pod latarnią...

Gdybym Armanda mógł przemówić głosem, Siedział bym teraz u stóp Twoich Pani, Oczarowany twórczości pokłosem, Który w wymowie nie znajduje granic. Pełen podziwu dla uroku słowa, Oczarowany treścią i wymową, Szepnął bym cicho-Damo Kameliowa, Pozostań na zawsze mych uczuć osnową...

Wiersz jest świetny,ale najlepsza jest recepta...pozdrawiam