Znów widziałam twą postać przede mną.
Drżąca szłam śledząc każdy twój ruch.
By zagłuszyć tę chwilę niepewną
Chciałam krzyknąć, lecz brakło mi słów.
Biegłam bez tchu za twym spojrzeniem.
Chwytałam cień twój w ręce zimne.
Czy rozdzieliło nas przeznaczenie?
Czy już nie było drogi innej?
Czy mogłam cię jeszcze zatrzymać?
Tak szybko zniknąłeś z mych dni...
Nie wiem, czy warto wspominać
To szczęście, którym byłeś ty?
A może ty byłeś złudzeniem?
Fałszywą nadzieją na zmianę?
Pozostań więc lepiej wspomnieniem.
Niech kochać cię wreszcie przestanę...
