laura palmer

szukali szczęścia w gwiazdach na mapach dloni widzieli przeznaczenia bali się złych znaków omijali czarnego kota czekali na szczęśliwe dni nadzieję zastąpili kartami modlitwę seansem u wróżki i gdy już wszystko o sobie wiedzieli zauważyli,że pomylili się i powinni się jeszcze nie narodzić

,,,taka zimowa impresja,,

Zagubilam się w zimowym pejzażu Ciekawe odkąd i dokąd trwa nieskończoność Zaczyna się w zmarszcze wyrzeźbionej palcami czasu na twym czole Kończy za każdym razem gdzie indziej Idąc za tobą, będąc twoim Cieniem Katedra drzew nade mną Ich biale ramiona obejmują mnie Samotność – staruszka wyciąga swe kościste dlonie Czuję jej chlód – nie odpycha mnie jej chciwy wzrok Może nigdy nie była bardziej mą Siostrą