aniasz

odlatują anioły trzepocząc skrzydłami bezszelestnie odchodzą nieśmiałe i płoche małe białe motyle prawie duchami życie ich tak kruche niczym jeden oddech tak wędrują w górę trzymając za ręce serca też pomału utraciły barwę razem łatwiej raźniej w ziemskiej poniewierce nie mogą powrócić - niebo się otwarło

księżyc królewicz mrok nocy rozjaśni demony wstają wybudzone ze snu upiorne wiedźmy na zlot podążają noc krótka, puszczyk zapowiada nastrój świetliki błyszczą wśród kwiatu paproci błędne ogniki tańczą po jeziorze na gałęzi strunach zefir zagra akord słowik bezsenny śpiewa arie w borze