Krustian

Siodło życia Patrzę... drzewa, koń na zielonej łące, czuję... delikatny wiatr. popatrz... to tutaj, żyjemy wspólnym tempem, Co doczesne, zależało od nas. Tymczasem.. Spójrz wstecz. To tu znaleźliśmy przeznaczenie. Nasz dom, tu osiodłaliśmy życie, jak niegdyś ten koń był wolny w sobie.