jagoda nossis

Małe rączki harcują oblepione kaszką. Uśmiech skrada się do budyniowej twarzy. Mały Słoiczek Szczęścia- Słodkości po uszy dla dwojga.

Szukam swojej drogi polnej gdzie chochoły tańczą danse macabre et vitae ścieżki leśnej krętej pośród gęstych zagajników słów

wiersz zniechęca do "jarania" (ale to i dobrze- hehe ;-))) i do bycia "ELO" człeniu- a to już nie tak dobrze, bo paskudzisz tej "sub"kulturze

bardzo fajne na epitafium albo... jako fragment prozy - nie wiem czy o tym myślałeś? pozdr;-)

"cisza" jest znacznie lepsza, a ten za bardzo udziwniony - jak by wisiało w powietrzu cos ważnego do powiedzenia...a jednak nie powiedziane

wolę jak piszesz krótsze;-)...bo gdzieś tracę sens; no i parę zgrzytów też jest np."sobie że moje"- niepotrzebnie razem w wersie; pozdr

inteligentny choć prosty - mi się podoba;-)

po pierwsze- nie wierzę w "drugą stronę duszy" - nawet w schzofrenii nie ma tak naprawdę tzw. rozdwojenia jażni (choć tak się powszechnie uważa), jest raczej zagubienie uczuć wyższych, defekt syntonii - tak samo jest z duszą- jest jedna, cała i jasna... chyba że ktoś ją zagubił; raczej bym to ujęła: "druga strona świadomości" po drugie - zbyt długie wersy- dla mnie przyciężkawe po trzecie - sam koncept jest ciekawy pozdrawiam;-)

ten też dodałam do ulubionych..;-) pozdrawiam

chyba dobrze trafiłam - na te twoje wiersze;-) wyczuwam o co chodzi, rozumiem i wbrew temu co ktoś napisał- litania tu pasuje; zmieniłabym tylko troszkę budowę ostatniej strofy- bo takie krótkie wersy nie pasują do "rozmnażania się przez pączkowanie"- zapisane w jednym wersie wyglądałoby lepiej - tak jak jedna, niekończąca się seria pączkujących klonów... a z tą normalnością to różnie bywa..;-)

to lubię... im więcej czytam, tym więcej mi się podoba - to napięcie w słowach mijające przy herbacianej poincie ;-)

Nikodem przyszedł jak ja w nocy Nikodem wiedział i nie wiedział Choć mówią że światła jest dosyć i mało dla tych co widzieć chcą i nie chcą Mrok Go otaczał wątpilwości cienie zwykłych ludzkich spraw mała stabilizacja I ja przychodzę zgięta pokorą w otwartych dłoniach trzymam strach

bardzo mi się podoba i pointa i cała budowa wiersza;-) ... nawet jeśli czuć w nim ból - to przecież takich wierszy nie można się wystrzegać, mówić, że bólu nie ma i życiowych zawodów a my wolimy weselsze wiersze o aniołach... bardzo inteligenty;-)