Magda Nowa

Kilka atramentowych plam na zamordowanym z premedytacją drzewie. Usypuję z nich pieczęć, Oddzielam dziś od jutra. Niezręczne słowa wypadają poza ramy. Może uniwersalnie sformatowany rozmiar kartki, Też walczy z własnymi schematami.

Pod pierzyną obojętności chowam się by uniknąć każdej z kropli rzeczywistości Nagły ból lepszy niż marzenia od złotej rybki Zaczynam wierzyć że istnieje że jest jakiś koniec

Pod pierzyną obojętności

Zwinięta w kłębek na podłodze nie płacze A chcę mięć prostą rozpacz taką bez tchu jak z książek Nie potrafię wyrazić emocji Zbyt boję się je zrozumieć

W wielkim centrum handlowym tysiące metrów kwadratowych żaden nie dla mnie Każdy zajęty udawaniem zajętego zakłóca istnienie innowiercom i innopoglądowcom W powieści przecinek odbiegający od statystyk Moja To tylko te przecinki