Milena89

Gdzieś pomiędzy jutrem a wczoraj Próbuje poskładać swoje życie W logiczną całość… Zawieszona pomiędzy szczęściem a rozpaczą, Powoli tkam, nitka po nitce Płótno nadzieii… Przyjdź nieznajomy, wykradnij mnie Tak po cichu, żeby nikt nie wiedział. Stwórzmy swoją małą wyspę, tylko naszą Na oceanie codzienności. Niech każdego wieczoru, O północy, Wyrastają nam skrzydła i zanoszą na tą wyspę By nad ranem, w popłochu Codzień topić się w codzienności.