Krzysztof Gretkus

poczujesz ten klimat patrząc na plastikową zapalniczkę na całej planecie nie ma nic bardziej mrocznego w całym Paryżu nie ma nic cenniejszego nazywają mnie martwą - mnie zapalniczkę z różowej macicy perłowej... ale usłyszysz to co mówię obserwując ognisty warkocz płomienia nigdy nie istniałem nie ufaj nawet uściskowi własnej dłoni nigdy nie uległem manii ożywiania jestem pełnym nonszalancji przedmiotem dziękuję za Twoją niewiarę to już jest coś dzięki temu umacniam się w każdej sekundzie Twoich czarnych myśli w całym rozświetlonym wnetrzu wszechświata nie ma dziś nic równie samotnego jak ja - gasnę kiedy przestajesz mnie pocierać umieram kiedy przestajesz mnie dotykać Europejskie dni palenia uważam za otwarte przyjdż do mnie! chcę więcej dotyku pragnę za ogromną sumę uwolnić się od okowów plastiku w moich przeciwsłonecznych opalizujących okularach odbijają się jednocześnie wszystkie imponderabilia powiedz to wykrztuś to wreszcie z siebie ...pies rośnie szybko szachy pod Moskwą cały Petersburg przychodzi nad Newę po której jak kaczki pływają kule bilardowe Nie! nie chcemy się mieszać do okruchów życia chcemy prawdziwej ekstazy tak krzyczą oszalałe przedmioty! na mojej gładkiej polimeryzowanej skórze odciskają się wszystkie linie papilarne w moim quazi-kryształowym sercu ściele się dywan gazu chcemy się skręcać z gorąca jak fantasmagorie chcemy zatracać się w trzech wymiarach chcę ścisnąć mojego sterczącego penisa i wziąść Cię pd tyłu na tylnim siedzeniu kabrioletu dotknij mnie zanim się wypalę ostatni wątpliwy raz zrewanżuj się za noce pełne światłocienia daj mi niesyntetyczne podatne na ekspresję pole widzenia baśniowy nastrój ukośne spojrzenie z operowej loży potrafię podpalić wszystko dla ciebie podpalę Watykan nie! przypiekę rany samemu Chrystusowi dla Ciebie zastawię się w lombardzie to ja - zapalniczka Moholy-Millera z najczystszej ultramaryny to ja sprawuję władzę nad twoim pilotem tv