tom zdanowicz

Siedzisz nieruchomo, wpatrzony przed siebie jak zimny posąg niewzruszonej Wenus i boisz się ocknąć przebudzić z letargu. Za oknem blady świt gasi gwiazdy i nie są to wcale "przewodniczki łodzi" dla ciebie nadzieją było zawsze słońce. Codziennie wschodzące promienie to nowe godziny kolejny dzień i wstawałeś wraz z nimi pełny światła. Dziś już nie wiesz czy znów wzejdzie słońce Już tylko czekasz i w strachu doglądasz jutra I na co liczysz? Że kogo spotkasz? Z daleka ciche stąpanie delikatne kroki jak małego wróbelka na dachu i lekki powiew, i słodki zapach. Cisza - już nic nie mówisz a dłonie twe zimne a w oczach sople lodu. Jedynie serce wreszcie stopniało znikła w nim drzazga zadająca ból a dusza szczęśliwa śmieje się nad ciałem.

Czytać dużo i co? na zawsze już będziemy mądrzy. A ja chcę tylko coś powiedzieć choć sam nie wiem co Wszystko zostało przecież powiedziane nic nowego nie zabrzmi jak pieśń nic nie wystuka miarowego marszu w głowie choć każdy ma możliwość nie potrafimy jednak tworzyć z nicości - byt. I co? Dlatego mam być gorszy? jestem taki jak każdy także homo sapiens.

dziekuje wam wszystkim za prawdziwa opinię. co do wypowiedzi M. Krzywaka to tak ten wiersz jest na poważnie. Poza tym wszystko co kiedyś napisałem było na poważnie. Mało czytam współczesnej poezji, bo dosyć mam niezrozumiałych linijek tekstu, które niby coś tam ukrywają, ale w rzeczywistości ciężko jest stwierdzić jak to z nimi jest naprawdę. pozdrawiam!

Ludzie - stworzeni na podobieństwo, stworzeni przez Dobro i dla Dobra stworzeni na... Mówią, że to wszystko przez Pandorę te wszystkie brudne i smutne dni nieszczęścia wojny kataklizmy że przez jej puszkę to nasze zło ma w nas swój ciepły domek. Nasze zło - jak nasz pokój nasz samochód nasz pies... To nasza własność, to my jego własnością myśmy lennikami grzechu. Może właśnie człowiek jest puszką Pandory?

hejka! wiersz dosc prosto napisany i to mi sie w nim podoba. dosyc mam juz skomplikowanych i ciężkich do zrozumienia wierszy. Takie mógł sobie pisać Białoszewski i teraz sie tego musimy uczyć w szkole:) ale twój utwór jest piekny. Zacytowłbym go bez wahania w trakcie romantycznej kolacji. choćby po to by zobaczyć reakcję na ostatnie dwa wersy:) pozdrawiam!!!

Wiersz od strony formalnej - nic nowego, ale treściowo wnosi nieco prawdy o kobiecie. i to mi sie podoba, nareszcie kobieta nie jest tematem wiersza o miłości. dobre:) pozdrawiam!!!