furia ponuria

skomasowanie zaimków osobowych i podkreślanie form osobowych pod koniec wersów właściwie do niczego czytelnika nie prowadzi szukalam jakiegos wyniku tego kalambury ale wszelkie wątki doprowadzały mnie do myśli, że autor nie panuje nad manieryzmem zjawisko to jest nagminne w drugiej i trzeciej strofie Wiersz jest istotnie zgryźliwy, ale zgryźliwość ta niewiele wnosi porównanie recytowanych wierszy do onanistycznych zabawek jest szczególnie nie na miejscu kiedy mówimy o wieczorku autorskim gdyż tam ewidentnie chodzi jeśli nie o intelektualną kopulację ze słuchaczami to przynajmniej o swoisty ekshibicjonizm i tak ciekawie, a autorowi należą się całuski