Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kasia En

Użytkownicy
  • Postów

    1
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Treść opublikowana przez Kasia En

  1. A kiedy już stwierdzą, że zwariowałam Będzie to znak, że życie wygrałam Gołębie karmić będę na starówce Aż jeden usiądzie na mojej główce I powiem mu wtedy, że dziwny ten świat Gdzie nikt nie docenia najpiękniejszych lat Usiądę na ławce pod drzewem szumiącym I przypatrywać się będę chmurom płynącym Nie pomyślę o wczoraj ani o jutrze O filozofii, polityce, o w szafie futrze Pytanie „dlaczego?” nie zmąci mych myśli Lecz policzę jak wiele drzewo ma liści Liści szumiących, jasnozielonych Promieniami słońca pięknie przystrojonych I będę śpiewać, tańczyć i klaskać Uśmiechem witać każdego smutaska A ludzie choćby się ze mnie śmiać mieli Będą smutni, bo też by tak żyć chcieli A ja im powiem: to nic trudnego Gdy wszystko stracicie, pojmiecie dlaczego!
×
×
  • Dodaj nową pozycję...