Nata_Kruk

Jacku, kolorowe, różowe okulary... zawsze w cenie..:) więc zakładajmy je, kiedy tylko można. Pozdrawiam... :)

Miło przy tej pełni, jestem za... Jedno ale, wolałabym musnąć palcami, no... ale ja kobieta, może się nie znam. Pozdrawiam... :)

:))... zależy jak kto szybko pisze... ;) Zaplusuję wierszowi, choć ten pręt jakoś mi nie brzmi, no ale to rezonans... więc ok. Pozdrawiam... :) PS... jest dobrze.

Tytul i wiersz na plus. Pozdrawiam... :)

Dorosłość... owszem, jakiś fason należy trzymać, ale dlaczego precz emocjom...? przeczekać coś czasem, tak... ale gdy jakieś sprawy dalej na nie, to nie milczeć i... może nawet załkać ze złości. Dobrze, że pomimo.... jest motyl. Serdecznie pozdrawiam... :)

Kall, rozumiem to przekorne wrzenie, choć mowa o chłodzie, tylko skoro już jest chłodno, to po co słupek rtęci nie chce spadać, on juz jakby spadł, może.. nie chce iść w górę..? Poza tym fajnie, pozdrawiam... :) PS Poliki nie pulsują... może jednak inaczej. Twoje pisanie, zdecydujesz...:)

Co ja będę prawić, dobry wiersz, ot co. Pozdrawiam... :) "w klatkach pojęć wyrastają pokolenia alergików z rozregulowanym życiem w ustach".........................:)

Ciekawy obrazek, może tylko niepotrzebne powtórzenie ..."za zdwojoną siłą"... Pozdrawiam... :) PS Uwagi Michała, jak najbardziej istotne.

Prognoza pogody widziana na twarzy..? :)... pozdrawiam plusikiem... :)

Moje wrażenie jest także pozytywne, pozdrawiam... :)

Ciekawe zakończenie, pozostała część mieszanie, pozdrawiam serdecznie... :)

Agato wybacz, ale dla mnie to nie jest poezja, pozdrawiam... :)

Ładnie napisane, druga strofka dla mnie także nasłabiej wypada, nie mniej, przeczytałam z przyjemnością. (...) palą się ogniska i nasze gdzieś płonie w chmurach popiołu po długim ogniu lata... to zdanie ślicznie brzmi. Pozdrawiam Fanaberko... :)

Tomaszu, dzięki za to "naj..." zatem.. do zimy. Również pozdrawiam... :)

Ewo, poprawka była znikoma, zniknął tylko przecinek i wstawiałm "to"... dziękuję za przeczytanie i plusik. Pozdrawiam... :)

Rhiannon, zmieniłam pierwszy wers (tak było w wersji pierwotnej) jednak pozostanie on bez znaku zapytania, bo to tylko myśl. To nie ja przyginam te korony... Dziękuję za wnikliwe przemyślenia, literówkę poprawiłam, przepraszam za nią. Dziękując za wizytę, pozdrowię... :)

Black, jeżeli miałeś to uczucie wsteczności, jak to określiłeś, to dobrze, bo właśnie o to, najogólniej rzecz ujmując, mi chodziło. Fajny...? cieszę się, dziękuję i pozdrawiam... :)

Bennie, taki miałam zamiar, spojrzeć nieco szerzej na porę jesieni. Miło, że byłaś, że dla Ciebie ładnie. Pozdrawiam... :)

Marlett, dziękuję za obecność. Chyba to brzemię jest lepsze od nacisku, tak sądzę... pomyślę nad ciężarem. Pozdrawiam... :)

Ewo, dziękuję za... "poza tym"... a uwagi mogłabyś jaśniej... Pozdrawiam... :)

Cztery pory - jesień który to raz splecione pętlą życia korony drzew gną się ku ziemi wiatr smaga wysłużoną korę od lat ten sam cykl skóra nabrzmiewa małe radości ścielą się pod płaszczem złudzeń brzemię czasu zakreśla nowe szkice pomiędzy nimi tak niewiele barw złotej jesieni październik, 2006

O przyjaźni, jej walorach, o kłamstwach i maskach, które przywdziewa wielu ludzi można by dłuuuugo. Życie to rzeczywiście wielka scena, teatr, ale ludzie to nie tylko widownia, ale i aktorzy, z których niejeden zmieniał maskę w czasie gry, moim zdaniem. Wiersz zarysował ten temat... ogólnie, fajnie się czyta. Pozdrawiam... :)

(...) lubię kiedy w embrionalnej jak dziecko można by cię wtedy zamknąć w dłoni lub gdy przypadkowo ręką w moich włosach lubię nudzić się przy tobie... coś tkwi w tych słowach i chyba nie o dosłowne nudzenie chodzi... Pozdrawiam... :)

Myślę podobnie jak Maciej, jest w wierszu cos tajemniczego, ale te "nowe słówka" jednak utrudniają czytanie. Plus minus, serdecznie pozdrawiam... :)

(...)więc patrzę w siebie i widzę i boli bo kocham.... szkoda, ale tak chyba najczęściej jest. Pozdrawiam... :)