Mały Anzelm

Nasz kulejący umysł nie ogarnia swej ułomności… zamyka się w kręgu bezradności. Przekraczamy próg nie wiedząc, kiedy… to trwa i trwa i trwa… ściągamy mroczne wizje nieosiągalnych celów. Perspektywa żadna i cel podły, zamykany w zasklepiałej iluzji. To, co przekraczamy nie wraca, odchodzi w nieświadomość. Czekamy bez celu i celem jest czekanie bez celu, sam w sobie bezcel jest celem. Shoah intelektu.