Anna Lipa

Późno było i ciemno słońce gasnąc wyblakło ty stanąłeś przede mną... słów mi brakło... I milczącą twarz swoją obróciłam w dal senną by poszukać spokoju... ty- milczałeś wraz ze mną... Czasem, gdy cię spotykam wzrok odwracam, dłoń chowam usta swoje zamykam by uwięzić w nich słowa... Lecz,gdy będzie za późno, i zrozumiesz już wszystko będziesz milczał na próżno pragnąc czuć moją bliskość...

Pokochałam twój uśmiech i spojrzenie zdumione i odbicie twe w lustrze brwi ściągnięte, strapione I twych marzeń obłoki, snów twych zamki na lodzie i twój oddech głęboki chciałam kochać na co dzień. Lecz poznałam z daleka że nie patrzysz w mą stronę, że nie na mnie znów czekasz że przybyłam nie w porę... I tak idąc rozmyślam, rozmyślając wspominam... nie wiem, po co tu przyszłam nie wiem, czyja to wina...

Ucieknę od ciebie daleko za siódmą górę i rzekę za siedem lądów i mórz nie spotkasz mnie już Już jestem do drogi gotowa I drzwi już zamykam na klucz Nie będę już więcej próbować Ty zostań i życia się ucz... Na kłódkę serce zamykam I milknę i cichnę w oddali tak wiele serc więdnie i znika... ...a myśmy się kochali...