[[wiersz o miłości] Kot w worku]

Dziś rano, jak zwykle
poszłam na targ miejski
kupić nowego kota w worku
Tak jak zawsze
wybrałam wór bez zastanowienia

Przydźwigałam go do domu
i gdy chciałam już odwiązać sznury
i rozpłakać się - bo tak trzeba robić zawsze po odkryciu w swoim worku kota
okazało się, że w środku byłeś Ty
cholera jasna
nareszcie

[[wiersz o miłości] Chmurno...]

Chmurno, więc cieszę me oczy spalone
I pyszne czoło kornie uniżam
Dłonią powietrze ważę sumiennie
Choć słowem Ducha nie umiem spisać

Tak śmiechu warta wśród obcych twarzy
Już bez odwrotu na drodze bólu
Upadła dumą, wyniosła grobem
W myślach człowieczych Ciebie utulam

Lecz nie człowiekiem już jestem, przepraszam
Człowiecze serce w nadwzniosłej myśli
Księgi Natury duszą pochłaniam
A ręka dziecka serc linie kreśli

I kreślić będzie Twej twarzy kontury
Po krańce czasów, po trumny nieba
Kocham - nie czekaj, znienawidź - wolę
Mnie ponad wszystko płakać potrzeba

[[wiersz o miłości] Co za fatalność]

Nikt wcześniej tak o mnie nie mówił
Nie podejrzewasz pionierstwa
Zwinęłam się w kłębek słów Twoich
To nic, że nie mają znaczenia

Nienawidzę kobiecej poezji
Fizjologii i omdleń i tęsknot
Zębów zgrzyt ostrzę na samą siebie
I na rodzaj żeński zbyt jawny

Nienawidzę tęsknić do mężczyzny
I mieć serce tak ciężkie jak teraz

[Zasady umieszczania wpisów w tym miejscu]

Taaaak, wiem, za późno odczytałam regulamin i w głupocie swojej nie dodałam w tytule opisu w nawiasie kwadratowym, za co w tym miejscu przepraszam..... :( Korzę się i posypuję głowę popiołem....

[Co za fatalność]

Nikt wcześniej tak o mnie nie mówił
Nie podejrzewasz pionierstwa
Zwinęłam się w kłębek słów Twoich
To nic, że nie mają znaczenia

Nienawidzę kobiecej poezji
Fizjologii i omdleń i tęsknot
Zębów zgrzyt ostrzę na samą siebie
I na rodzaj żeński zbyt jawny

Nienawidzę tęsknić do mężczyzny
I mieć serce tak ciężkie jak teraz

[Chmurno...]

Chmurno, więc cieszę me oczy spalone
I pyszne czoło kornie uniżam
Dłonią powietrze ważę sumiennie
Choć słowem Ducha nie umiem spisać

Tak śmiechu warta wśród obcych twarzy
Już bez odwrotu na drodze bólu
Upadła dumą, wyniosła grobem
W myślach człowieczych Ciebie utulam

Lecz nie człowiekiem już jestem, przepraszam
Człowiecze serce w nadwzniosłej myśli
Księgi Natury duszą pochłaniam
A ręka dziecka serc linie kreśli

I kreślić będzie Twej twarzy kontury
Po krańce czasów, po trumny nieba
Kocham - nie czekaj, znienawidź - wolę
Mnie ponad wszystko płakać potrzeba

[Kot w worku]

Dziś rano, jak zwykle
poszłam na targ miejski
kupić nowego kota w worku
Tak jak zawsze
wybrałam wór bez zastanowienia

Przydźwigałam go do domu
i gdy chciałam już odwiązać sznury
i rozpłakać się - bo tak trzeba robić zawsze po odkryciu w swoim worku kota
okazało się, że w środku byłeś Ty
cholera jasna
nareszcie