Ignotum

Faktycznie. Przyznaję, że nigdy nie pokazywałam nikomu swoich wierszy. Mam ich dużo, a na forum nie wstawiałam i po długiej przerwie znowu chciałam spróbować. Dziękuję za komentarze, bo dzięki temu mam możliwość poprawienia swoich prac :)

Tutaj poznałam trzy smutne prawdy Kłamstwo odbija myśli w oczach ludzi widząc lęk Nieznane odrzuca człowieka z Człowieczeństwa Sytuacje są tym trudniejsze im bardziej w nie ingerujemy

Dziękuję i pozdrawiam;)

Dziękuję bardzo za wystawione opinie. Ja dopiero się uczę, więc z pewnością wezmę pod uwagę Wasze opinie. Pozdrawiam;)

Podróżuję w świecie prawdy i kłamstwa Gubię się szukając światła w mroku Na dnie ludzkiego serca Niemym słowem błagam o pomoc Nie zauważając Dobrych stron głupoty Waszej Idę dalej-przed siebie Gubiąc kroki wraz z drogą Oszukując siebie I Was O ludzie Przecież dam radę Przecież nie umrę

Tłok rozgrzanych myśli Zabiera mi wdech O ciszy marzą nawet ptaki Choć serce krwawi wciąż mnie to trapi Czy dusza we mnie jeszcze istnieje? Znowu szum w głowie Strata trawy zbyt bolesna Słońce spala życie W nocy brak gwiazd Czy dusza we mnie jeszcze istnieje? Kolejny zraniony włos jako monotonność Stłumiony krzyk ciszy Szept martwych wrzasków Oraz pytanie które stawiam Sama przed sobą I przed innymi Nie wypowiedziane Lecz napisane Dla Człowieka

Skalane dusze ludzi ginących Wspomnienia które dają siłę By czekać na dzień przynoszący śmierć Uwięzione ciała w klatce z muru Brak powietrza by oddychać nadzieją Człowiek bawiący się ludźmi Jak królikami kręcąc kark A oczy śledzące epigramat Z myślą o 6-letnim życiu Płaczą za drzwiami pokoju