Adrian_Tync

@Wodzu_Wodzu Jak się zastanowić dłużej, to też dostrzegam to, co zauważyłeś. "Musisz", bo nie masz wyjścia, a nie dlatego, że ktoś stoi nad tobą z karabinem. To ma sens.

Cóż to za poezyja tak snadna i ładna? A przeto chyba nowatorsko żadna? Czy to znalezion jaki skarbczyk stary, Czy też pożyczone od dam peniuary? Czy są to młodopolskie babilońskie surmy? Już ja się przed tym wierszem schowam, ach, do tiurmy.

Zaskakująca jest dla mnie druga część wiersza. Po pierwszej spodziewałem się, że mowa o jakiejś prześladowanej osobie, np. więźniu, a tu nagle zwierzę. Jeżeli tak, to czy podmiot liryczny mówi do np. psa? Czy też to człowiek ma spróbować utożsamić się ze zwierzęciem? W żadnym wypadku to nie krytyka z mojej strony, jedynie luźne dopiski na marginesie.

Czy ten wiersz to ma być jakaś mnemotechnika na katechezę? Trzy pierwsze wersy - trzy fakty, dalej też tego nie brakuje zresztą. Jakże niewyszukane rymy częstochowskie w układzie aa bb przywodzą mi na myśl rymowane utwory średniowieczne w rodzaju "Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią". Osiemnastosylabowe wersety, a blisko nich czternastosylabowe sprawiają, że wiersz grzęźnie w gardle. Dalej, pełno w tym wierszu swoistych klisz, które pojawiają się w tekstach bożonarodzeniowych. Jak stajenka, to zimna, jak Maryja to królowa nasza, a jak oczekiwanie, to w skupieniu. Co ten wiersz daje czytelnikowi? Przypomnienie z religii? Zachętę do modlitwy? Czy nawet i z tym ciężko?

Otóż to poemat Staffem ubarwiony, Okraszon Norwidem, na pył spopielony. Nie widział on poezyj powojennych chyba, Od wieszczowych tomów mocna ta sadyba.

Bardzo zabawne wejście w dyskurs z Enejem, o ile to można tak nazwać. Podoba mi się pointa - "ja także". Ja, w świecie, który nie zamieszkują już "ludzie jak bogowie", lecz ludzie zbliżeni do Adasia Miauczyńskiego ze swoim nieodłącznym "Ja pier...ę". Wcale nie piję tu do niczego, ale jeżeli szczęście kulawe, a niewiasta pierdolnięta, to jak żyć inaczej niż Adaś?

@bazyl_prost Nie bardzo rozumiem metafory "czas ich ubił". Jeżeli kogoś tu czas ubił, to chyba jednak nie Niemców, skoro mają się całkiem nieźle na arenie międzynarodowej, nie sądzisz?

Nie rażą Cię te zwielokrotnione rymy częstochowskie? [u]aaa bbb ccc[/u] dd Domyślam się, że to jest celowe, ale czy nie przytłacza i męczy czytelnika? Szczególnie mało subtelnie brzmi dla mnie: stało-zostało. Poza tym, porównanie miłości do kwiatu to jak porównanie życia do drogi, a oczu do gwiazd. Gdzie świeże spojrzenie?