dorotamalek

Ogród pachnący maciejką Po nocach mi się śni Ogród z dzieciństwa mego Te rzędy bratków i róż Słońcem nagrzana ławka Rosa na trawie o zmierzchu Rój pszczół i stara jabłoń Nie wrócą do mnie już Łzy które wypłakałam Wierząc że to coś zmieni Tęsknota za tym wszystkim Co dawno pokrył kurz Dziadek i babcia w sieni Ogród pachnący maciejką Słońcem nagrzana ławka Nie wrócą do mnie już Dzieciństwo minęło szybko Mlekiem i miodem płynące Aleje akacjowe I złote łany zbóż Pełne miłości dzieciństwo Ogród pachnący maciejką Rój pszczół i stara jabłoń Nie wrócą do mnie już Po deszczu wzejdzie słońce Lato po wiośnie nadejdzie Życie się dalej potoczy Dorosłe życie, cóż... I tamten ogród z dzieciństwa Ogród pachnący maciejką Ogród za którym tęsknię Nie wróci do mnie już