Ju Mac

Bez słowa, bez mamony Winę Ciebie za uchylone serce Raz jak tramwaj potem jak bunkier Sługus nieugiętej natury Dla kamikadze chcących zginać z miłości Twarda jak anioł śmierć śpiewam pieśni które jak powódź zabierają przeszłość Dając lepką niepewność i ułudę Łany zbóż dojrzewają w rajskim ogrodzie Namiętność je zrasza, nadzieja ogrzewa a nocą pląsają pośród wiatru swawoli Gorące dnie…wilgotne noce i cienie tęsknoty Szepty wśród źdźbeł ..ciepły szmer wiatru.. Ostatni srebrnik na niebie, zapala twoje lampiony Pożyczam od gęsi skórę by poczuć chłód nocy Letni sen wkrótce skończy się

Biały karzeł i czerwony olbrzym - to gwiazdy w różnym stadium rozwoju Zwierciadla (oczy) Huskiego- mają przeważnie różne tęczówki resztę pozostawię do przemyślenia bo jest zbyt osobista Dziękuję za komentarze i zapewniam, ze wiersz ma sens.. choć (może) dobrze ukryty ;-) Pozdrawiam

biały karzeł i czerwony olbrzym zwierciadła Huskyego klony widzące podobnie starość pęcznieje młodość rozgrzewa swą łuną się cieszą - serce nie sługa

ciepło Twych ramion miękkość Twych ust zabierają mnie do pokoju gdzie rządzi namiętność muzyka Twego głosu wplatana w Twój zapach unosi mnie na falach marzeń gdy uderzają o brzeg Twojego ciała rodzę się i ginę jak przypływ i odpływ o poranku a krople rosy spoczywające na naszych ciałach tworzą rzekę spokoju

Dzięki ;-)

sączy się ze skały opada i uderza z mocą wodospadu jedna za drugą budując twardy jak diament stalagmit w ciszy... rośnie a kolejne dni sprawiają, że staje się silniejszy i piękniejszy