Struna Światła

Obca osoba we własnym domu na czarnym tle niewyraźna biała plama wśród okrzyków tłumu wypowiadająca się niemowa normalna w kaftanie ze szpitala wariatów w rozwiązanym równaniu jedyna niewiadoma popatrz – istnieję lecz wciąż niewidzialna

Biegnę po swej nici w stronę końca w stronę początku stąpam chciałabym choć raz zatańczyć na niej od tak z zamkniętymi oczami na palcach leciutko kręcić się z wiatrem i spaść...