pielgrzym

z głową w błękicie ze stopami przykutymi do trzewi ziemi próbuje dotknąć słońca i roztopić się w atmosferze nie mogę - moje kajdany są za ciężkie z głową w błękicie ze stopami przykutymi do trzewi ziemi próbuje skryć się w skalistym sercu planety nie mogę - wciąż pamiętam o błękicie i zostaję zawieszona w niebycie pomiędzy błękitem a szarością powoli stając się przezroczysta