Violetta Andura

Stoły,krzesła, Zapach kawy mnie drażni. Właśnie ktoś wypija jej łyk, Zagryza kremówką. Oddychać mi się nie chce. Na dworze tak pięknie, Nie mogę pozbierać myśli. Wysypały się na chodnik, Ktoś je właśnie depcze. Oddychać mi się nie chce. Ludzie jak roboty przechodzą tuż obok, Mijają się obco. To nie mój świat, Nie moje życie. Zapach kawy mnie drażni. Myśl przychodzi obca Może wejść do środka, Zjeść kremówkę, Swe myśli poukładać, Uciec od tego świata?

Wyjeżdżam,walizkę pakuje W podróż wyruszam Ostatnią w tym życiu zakładam koszulę Odwiedzę miejsca z reklamy Wręczonej gdzieś w sklepie Ostatni papieros Łyk czarnej kawy Kran cieknący od lat Zdjęcia w albumie pożółkłe Na strychu zostawię Zasznuruje buty Kluczem za sobą drzwi zamknę Zostawię to miejsce Miasto ponure Walizkę trzymam w ręku Spakowałem wszystko Zawsze jedno wiedziałem Szczęśliwe życie miałem

Wyjeżdżam,walizkę pakuje W podróż wyruszam Ostatnią w tym życiu zakładam koszulę Odwiedzę miejsca z reklamy Wręczonej gdzieś w sklepie Ostatni papieros Łyk czarnej kawy Kran cieknący od lat Zdjęcia w albumie pożółkłe Na strychu zostawię Zasznuruje buty Kluczem za sobą drzwi zamknę Zostawię to miejsce Miasto ponure Walizkę trzymam w ręku Spakowałem wszystko Zawsze jedno wiedziałem Szczęśliwe życie miałem

Żal dni i nie przegadanych nocy Lata co przeplata się z jesienią Łez wylanych W telefonie słowa Szukane między wierszami Wypitej z filiżanki herbaty Żal ,że kochać nie umiemy