Dzastina

Piękne, w moim stylu. Proste, a zarazem bardzo wymowne.

Ręce w mych kieszeniach sięgają po kostki Stopami masuję chodniki Gałki oczne zawijam w liście klonu W nos wetknę wodną lilię Z uszu wystają pióra słowika Kubkiem smakowym czerpię ślinę z czyiś ust Spaceruję w poszukiwaniu szóstego zmysłu

Tylko kamienie milkną na myśl o Tobie bo ze wzruszenia łamią się w kościach Poznają tęsknotę aż mech zielony- pełen nadziei że wrócisz Tylko kamienie klną łapczywie że życie bez początka koniec odnajduje że dzieli złączonych i rozdzielonych dzieli Tylko kamienie zawsze swój brzeg znajdą