hanchen

Trzy niebieskie, aksamitne ścianki wokół mnie, delikatne, błękitne wzorki mają symbolizować spokój. Z tyłu on, słyszę jego zrównoważony głos. Coś w tym jest. Jest w nim coś? Z przodu dwie chorągiewki popularnej sieci telefonicznej, za każdym razem wyrywają mnie z myśli demonicznej, kolorowe pinezki bezlitośnie wbite w głęboki aksamit, białe literki na czarnym tle działają niczym wabik. Nowe nieznane i znane słowa, miasta, daty, imiona, Choć dane osobowe to rzecz doszczętnie chroniona! Wpisuję Wklepuję Podkreślam I skreślam! Trzy niebieskie, aksamitne ścianki wokół mnie, delikatne, błękitne wzorki symbolizują okrutny niepokój. Z przodu on, widzę, czuję, słyszę jego głos. Jest w nim coś. Jest w tym coś? Z tyłu jakieś chorągiewki jakiejś sieci telefonicznej, trzask jakiejś pinezki wbijanej całkiem strategicznie. Jakieś słowa, gesty, białe literki – imiona, adresy, międzyludzkie gierki. Trzy niebieskie, aksamitne ścianki za plecami Gdzieś w oddali za plecami, wyszli i za ręce się trzymali. Wielość konwencji Spokój Opanowane Do perfekcji!

Delikatne płomienie wynurzają się z filiżanki czarnej herbaty Rozpalają niebiańskie zmysły, katują piekielne, niesforne myśli, Wśród stu tysięcy innych filiżanek jeden kubek czeka zmieszany Z uchwytem. Delikatne smugi wirują z gracją wokół cienkiego papierosa, Miliony węglowych cząsteczek podrażniają wilgotne nozdrza, Wśród stu tysięcy zgaszonych jeden zadumany pali się skromnie Ze wstydu. Delikatny cień poranny rzucony bezwładnie na obdartą ścianę Próbuje utrzymać równowagę chwiejąc się na lewej nodze żałośnie, Wśród stu tysięcy innych ludzi on niewidomy, niedosłyszący walczy O marzenia.