Gilberta

czasem przeglądam się w twojej twarzy jak w lustrze tafla nie zawsze gładka zmarszczki zawdzięczasz złości moje wybuchy agresji wyżłobiły już ślady przez te piętnaście lat bruzdy dotykam dłonią chropowate idziesz sie ogolić stępisz maszynkę moją nieprzewidywalnością

słowo dogoniło słowo nieustający pościg brutalności bezlitośnie parskasz głupotą nie wiedziałam że minuty mogą pomieścić tyle cynizmu język owrzodział kąśliwością uwag przytłoczona inwazją złości oniemiałam wrogość odwróci się na pięcie