Mira Przegorzalska

Szybciej! Szybciej! Drodzy przyjaciele Wyprzedaż dzisiaj serc samotnych, A ciut dalej ogromna kolejka Po kryzysu pomyślne przejście. A tu Pani chce kupić kilogram wcieleń I kilka par oczu zalotnych Aaa! Tu do szacunku kolejka wielka Tysiąc próśb w zachęcającym geście. Słońce zalewa niecodzienne kramy Tu łzy w słoikach słodkie, gorzkie Jest w sprzedaży życiowa jesień Lecz chętniej kupują wiosnę. A tu do złudzeń zapraszamy, Słoików z ukojenia białym proszkiem I żal jest chyba w ten sam deseń Dalej podstępy żałosne. Gospodyni chce kupić życia na pokaz Płaci tak, by wszyscy widzieli banknoty, To jest dopiero próżność, co się zowie Jest też rozlewnia czułości. Obok się sprzedaje istny okaz Biel nieskazitelna czystej cnoty, Dalej ciut poukładanie w głowie, Kram sztucznych radości. Rozpychają się sprzedawcy, kupujący, Plotka nad nimi ładnym ptakiem lata, Kupują nieucy i profesorowie, Czyli stubarwny tłum jarmarcznych gości. Tylko uprzedzano przygód szukających O postanowieniu wyższym tego świata: Na jarmarku tym nie kupisz zdrowia, Szczęścia, prawdziwej przyjaźni, miłości.