Aquarius

Dziękuję Wam za komentarze, chociaż niezbyt przychylne. Rozumiem wątpliwości, postaram się coś zmienić w stylu pisania, ulepszyć go jakoś Pozdrawiam, Ola :)

Wśród głosów ciszy I szelestu krzyków Siedzę ja Nic nie słyszę Nic nie mówię Bo boję się przerwać Tę upojną ciszę Widzę cię Krzyczącego do mnie Z daleka Ale słyszę Tylko szelest Twych słów Rzucanych na wiatr Czasami myślę Że jesteś aniołem Który swoimi słowami Ma mnie ochronić Przede mną samą Za to ci dziękuję Bo choć nie zawsze cię słyszę Wiem że jesteś

Podziwiam. Naprawdę. Wzruszyłam się, jak zresztą przy większości Twoich tekstów. Czuć, że na temat II wojny światowej mogłabyś pisać, pisać i pisać... A ja czytać, czytać i czytać... Nastrój, klimat są po prostu wspaniale zbudowane. Czekam ze zniecierpliwieniem na więcej Twoich opowiadań :)