Jedrek D

Oby te wrota okazały się zamknięte. Bardzo synonimiczne i mające w sobie dużo treści nienapisanej. Pozdrawiam. J

Nadchodzi czasem czas kiedy mówię ludziom pas I nie mam skrupułów zamknąć się w domu Połykając klucz, nie mówiąc nikomu I choć drapie, pruje, kłuje Popijam go, i już nic nie czuję. Bo drzazgi krzyża mam w plecach, I dość już mówienia. Podróżując spiralą absurdu, Wiatr czuć aż po środku tarabanu...

Wśród głów sterczących w myślach błądzących jawi się jedna, podgniła. Choć z zewnątrz jest biała środek jej wypełnia zszyta mogiła Kawałki skrawków za cienką nicią sklecionych. Słowa prują fastrygi Rzeczywistości trawionej przez płachtę na byka.

Szum jako odgłos świata, wizja zapałki wrzuconej do studni walcząc z mrokiem, by ironia spotkała przeznaczenie Wiatrem jest wzrok siejąc piasek, którego ziarno powoli narasta przeszywając środki percepcji tworząc zidiociały obraz otoczenia które szum przeszywa do kości rdzenia.