ignezja

podoba mi się określenie "wiersze zmarznięte" :)

miło mi to czytać. dziękuję :)

oj, kłuje w oczy prawda :P

podoba mi się określenie "cierpień rzeka" w ogóle bardzo lubię liryki o takiej tematyce :)

Jest taka mgła, co nie rozróżnia dobra od zła. Ta mgła się wokół Ciebie roztoczy, kiedy ze swej Drogi Życiowej zboczysz. Tej właściwej i uczciwej. Jest taka mgła, która zbliża się do Ciebie jak ćma do latarni nocą kiedy Twoje myśli z niewiedzą się kłócą nowe lęki się w głowie rodzą i w zapomnienie nigdy nie odchodzą. Jest taka mgła, która nigdy nie rozróżni dobra od zła jeśli na to pozwolisz. Wtedy w miejscu jak słup soli stoisz. Ta mgła wynika z niewiedzy, która wygodnie leży sobie na miedzy dzielącej dobro od zła. Wtedy lęk w duszy pełnym brzmieniem gra swoją rapsodię Życiem zwaną melodię.

Pajęczyna. Pajęcza życia nitka, która o pozwolenie na budowę wcale nie pyta. Już błyszczy w Słońcu, bo pajęcze dłonie, skończyły swą pracę w końcu. Pajęczyna. Pajęcza życia linia, na której zawiesi się może dobra nowina którą od pająka otrzymam? Pajęczyna. Pyłek kurzu się na niej zatrzyma, w samotnym domu, opuszczonym po kryjomu, bo nie potrzebnym już nikomu. Pajęczyna. Pajęcze serce chyba z bólu nie wytrzyma gdy ktoś ją nagle zburzy. I nawet nie potrzeba będzie do tego zbyt wielkiej burzy. Pajęczyna. Cieniutka życia linia, o swej kruchości mi przypomina. Nie przekraczaj więc niepotrzebnie tej linii bo mój Mały Pająk zginie.

Zrozumiałam po co żyję, kiedy podrzucono mi myśli niczyje. Miały dłonie, tułów i nawet szyję okrytą szalikiem, a tułów bezrękawnikiem zza którego wystawały umysłu mary i lęk który powodował mojego Ja obrzęk. Zrozumiałam po co żyję, gdy podrzucono mi myśli niczyje. Po co komu takie myśli, które w moim wnętrzu skazę kreślą jak Malarz Życia swą abstrakcję wymyślną grubą czarną myślą oddziela się od swojej i tak bezbarwnej rzeczywistości dla swojego ducha spokojności. Zrozumiałam po co żyję, kiedy podrzucono mi cierpienie niczyje, które we mnie jeszcze na dobre jeszcze pozostanie i trochę pożyje jak Para Kochanków wesoła i szczęśliwa na starość zbierająca swojego życia żniwa.

Moje Miasto Myśli znów w obłokach słowa kreśli. W locie tworzą się ulice, z których każda ma inne oblicze. W Moim Magicznym Mieście, same się myśli kreślcie i głoście wszystkim dookoła jaka jest tej Pani wola, co zabiera umysł, ciało, duszę by na wieczność ją zasuszyć wolną wolę w każdym zdusić. Nie powrócę już do Miasta które u Jej stóp wyrasta. Rośnie w siłę i potęgę. A Ty Człowiecze? popadniesz w nędzę. Nędzę umysłową gdzie nie liczy się dla Niej już żadne Twoje słowo.

Przyszedł List! Ciekawe co słychać w nim? Oglądam dokładnie śnieżną kopertę, lecz czytać go jeszcze nie będę. Przyszedł List! Wielką radość sprawił mi. Biała koperta, a na niej adres napisany od Osoby, której ufamy. Przyszedł List! Całą wieczność pewnie musiał iść, by coś skrycie mi przekazać, by się w drodze nie zamazać. Przyszedł List! Dziś Listonosz wręczył go mi, gdy zapukał do mych drzwi. Przyszedł List! A w nim słów naręcze, które otrzymałam w podzięce.

to nie jest poezja. powtarzam, i książkę na półkę odkładam. to nie jest poezja, mój Gościu. więc nie oceniaj mnie, po prostu. to nie jest poezja, to upust mojej grafomanii gdzieś w internetowej otchłani. to nie jest poezja, i nigdy nią nie będzie. to nie jest poezja podkreślam, grubą kreską, się od niej odkreślam to nie jest poezja, i nią nie będzie chociażby twórczość ma była wszędzie! więc jeśli chcesz mnie poznać, Twoje oko musi wszystkich notek doznać. czytaj więc sobie od początku, a ja zaparzę wrzątku. dla wszystkich! bez wyjątku. ______________ witam, jestem tutaj nowa i długo się wahałam, czy nie zarejestrować się na tym forum. bardzo proszę popatrzeć na mnie łagodnym okiem ;) jeśli pozwolicie, będę tutaj do Was czasem zaglądała, ale mało wierszami katowała bom wszystkie na blogu spisała. pozdrawiam, Agnieszka