Dawid J.

Kopernik też była kobietą o.O?

- Alleno, mam niestety słabość do tego... Ale skoro razi, to warto się nad tym zastanowić. Dziękuję za wgląd, a jeszcze bardziej za uwagę.

Dziękuję bardzo i zapamiętam na przyszłość :) Również serdecznie pozdrawiam.

- Promilu, jestem z Krakowa. - Alicjo, dziękuję bardzo za zwrócenie uwagi. Obiecuję nad tym popracować :)

Promilu drogi, kogo pytasz?

Ja? A czymże jest „Ja”? Gdzie „Ja” się zaczyna i gdzie się „Ja” kończy? Czy można „Ja” zmierzyć? I ile ma kończyn? Czy „Ja” to me ciało, czy umysł to może? Czy jeśli „Ja” umrze, odejdzie w przestworza? Czy jeśli „Ja” zgrzeszy, to kara je spotka? Czy „Ja” też posiada dewotka? Idiotka? Czy „Ja” to me imię, me czyny, me słowa? Czy Ja to mój PESEL, czy Ja to ma głowa? A gdzie „Ja” mam szukać? Gdzie „Ja” się znajduje? I co można począć, gdy „Ja” się zbuntuje? Bo jeśli „Ja” zniknie, to kim ja się stanę? Przecież warzywa nie nazywa się panem… Odnaleźć swe „Ja” toż to sprawa gardłowa, Bo jeśli „Ja” nie masz, zacznij życie od nowa.

Niestety, zanika... Czy przemówi jeszcze ciepłym słowem?

Urojona trzeźwość wpędza mnie w te stany, stany, gdzie panuje chaos niesłychany. Gdzie miłość farsą zalatuje, a uwzniośleń nie ma, wszak czymże innym się cechuje, stan trzeźwości z urojenia? Gdzie mówię bezdźwięcznie, a wiem co chcę powiedzieć, mimo, że nic nie wiem, choć wypadałoby mi wiedzieć. Patrzę wzrokiem tępym - wzrokiem polityka, Patrzę tak głęboko, że niemal mi umyka, cały sens w mym sensie braku. I tylko nęka mnie myśl taka, czy alkohol mnie tak zmienia? Czy zwyczajnie może jestem, trzeźwy z urojenia?