aaa

Z wielkim hukiem zatrzasnęła drzwi odrywając wszystkich od codziennych prac. Niezauwaza zazwyczaj. Teraz juz nikt nie będzie miał okazji jej niezauwazyć. czy będzie żałował? Skonczyła swą wedrówkę, ale nikt nie był na to gotowy. Ona sama miała się jeszcze tyle nauczyć, pozostawiła tyle nizakonczonych spraw, chciała tak wiele zrobic, Jednak nie miała juz czasu. Odeszła w cieniu łez matki, bo ojciec nie mógł w to jeszcze uwierzyć.

Zabieram Pismo,ksiega wielka unieść jej nie potrafię. I ciągle ide dalej gdzieś i jadę wciąż na gapę. Lecz czy w samotność swą uciekać, czy zostać tutaj z ludźmi zyc i karty w życie wlepiać. I tak powoli wers po wersecie,czytac i działać na nowo. I tak leciutkim w swym zyciu być, I wiernym Bożym słowom. Powoli stąpać i czekać aż dogoni mnie stronica, by z radowaniem w sercu biec, gdy przerwie sie nić zycia.