["Psalm ID etc."]

nie wiem kto z "odeszłych" mi podyktował ale dziękuje...

 

["Psalm ID etc."]

"Psalm ID etc."

jestem z innego wymiaru budzę się obok obcych istot sztucznych postaci historia ma nowe cuda a wojny ofiary moim światłem Bogowie zabielają kawę ten największy ćmi fajkę i kmini jak mnie obarczyć moralnym dylematem jestem winny śmierci za to że sprzedała mi kose na szczęście na kredyt zostało jeszcze sporo miesięcy albo może się zemścić ? no tak nie oszczędzam się nie zastanawiam czy założyć konto z procentem w piekle czy w niebie bo niby szanuje matkę swą a życie które mi dała już nie zbieram żniwa grzechów i żebram pokutą o kamień "kto pierwszy rzuci" a jak nie to nic więcej w kieszeni mi nie zostanie w końcu świadectwo każdy może wystawiać w kilku znakach monitora zdarzeń proszę wstać powiekami na pikselach wysoki sąd idzie albo kontrol-c kontrol-v się powiela i wyrokiem onieśmiela w zasadzie nie ma co pracować - zarabiać można najeść się reklamami i zapić smutkiem nastoletnich depresantów czasami chciałbym wyciągnąć rękę ale zajęta jest - wita się z Walkerem a później z Jaśkiem co szumi w ucho i łeb mimo to chciałbym umrzeć w miłości a nie w nicości więc w dupie mam ten wasz cyber-fejs odchodzę sakramentalnie krzyżując ID NICK 40 kb i eFBe

[Bajka tylko dla dorosłych]

niby coś się zapowiada a później takie oczywiste

[Kolejne części]

miałem kiedyś w pięści czas
skrawiek własnej opowieści 
pognieciony i podarty
jak na czole wrzecion
jest aksamit zaciągniety
pazurami gdy już ciężar
tego świata w dłoniach

 

się nie mieści

 

miałem kiedyś kangury we włosach
przeczesywałem opuszkami palców
bezkresy mijałem

okruchy własnych masek
starożytne ołtarze w które
trudno uwierzyć
wszystko jest teraz

 

w rękach bezpieki

 

miałem kiedyś dłońmi korytarze
z uśmiechami klamek
poscieliłem ściane
nich też się ociepli
tęskie już tylko za lustrem
by tylko sprawdzić

 

czy będę w kolejnej części

[CZŁOWIEK]

zakochałem się w człowieku
był częścią milimetrową
elektronu w moim oku
nosił ewangelie pod powieką
potajemnie gasił słońca
i zamykał usta światów

podziwiałem w człowieku
powłokę śmiertelnie toksyczną
tak skutecznie konserwowane mięso
zmielone razem z duszą która ugrzęzła
usmiechy już nie -
nie trzymały się zębów

przerósł mnie człowiek
decydując o życiu i śmierci
poprawiając moje błędy błądząc
dając nadzieje z nadzieją
gotowy wierzyć ślepnąc

zniszczyłem wszystko
tworząc

Bóg

[78-05: umarł : wydawało się Bóg]

Każdy wystrzega się błędów i każdy je popełnia
Eh czy też Ech - gdyby nie - byłoby nudno - a tak Natalko mogę Ci podziękować, pozdrowić i zaprosić ponownie … Krzysiek ;)

[78-05: umarł : wydawało się Bóg]

...jak dla mnie nie ma ani słowa 'eh' ani 'ech' tylko para przy takiej pogodzie jak dziś...pozdrawiam z terror-emocjonalnego-stanu...kataklizm odziedziczyłem tuż jutro...Krzysiek

[78-05: umarł : wydawało się Bóg]

siedemdziesiąt osiem – zero pięć
kilka innych symboli bez znaczenia
człowiek istniał – nagle go nie ma

i choć nikt nie pochował
słońca w tęczowych ramionach
świat krążył – nagle nie ma nieba

za piętnaście czy o wpół
a najlepiej w czasie pełnej
uchylać wieko trzy powieki

i spoglądać jak śmieją się ponad
‘eh umarł a wydawało się że Bóg…’

[nadzieja]

komety kaleczą niebo w podniebienie
kraciaste łaty cerują wiatr na drzewie
sam już nie wiem
czy po motylach zostały tylko kolory
czy to zostały już tylko motyle

świat to za mało by powiedzieć ‘nie wiem’
zarazem zbyt wiele by wiedzieć wszystko
jest za mały dla dwojga ludzi
i zbyt ogromny by żyć samotnie
samotnie deptać słońce w kałuży

pomiędzy dwoma twarzami
jest przestrzeń nie-do-odgadnięcia
pomiędzy dwoma stopami
równowaga umysłu
a gdyby tak zachwiać się ?

może twarz znów wyląduje na dłoniach
komety znów okaleczą życzenia-marzenia
wiatr będzie świszczał przez dziurawe serca
może świat to za mało może też zbyt wiele
a ja…

nie zawaham się
zawiesić stopę na ramieniu
skoro co mrugnięcie powiek
powraca nadzieja

[przyjaciółka anioł'a]

To moja przyjaciółka-anioł zapytała :
‘dlaczego twój świat jest tak mało
malo-czarowany ?’

najpierw kamienie spod nóg
by prostą ścieżką na koniec światła
i obsypać każdy zakamarek cząstką siebie
na każdym skrzyżowaniu pomachać
niech uśmiechną się okiennice
z takiego błazna jak ja

mój pokój nigdy nie schylał się
ponad mną ale też o litość nigdy nie prosiłem
co dzień wspinam się cztery piętra ponad stan świadomości
na szczycie rozciągam ramiona w imię Boga
i dziękuje za dar jakim jest życie

kto powiedział że spotkać cztery tygrysy
na biało-śnieżnym dziedzińcu to wielkie szczęście
skoro każdy podąża w innym kierunku więc za którym iść
silnym, mądrym, pewnym siebie czy skromnym ?
siadam na środku i czekam na słońce

na moście mieszka mały mnich
-'...kochasz rzeczy które łączą ?’
-‘...dopuść myśl że most ułatwia też upadek…pilnuję.’

[nie pozwolę !!!]

...masa literówek - poprawiam - przepraszam - emocje...

nigdy nie przypuszczałem że miejsce tak łagodne
i spokojne potrafi tak skrzywdzić. rynek 12:05.
pomiędzy jednym dzwonem słowo dzwonem drugim
w moją głowę wprowadziło brzęczącą ciszę.zachwiany
plac podniósł się na wysokość stropu by na niskość
bioder upaść - odebrał czucie w nogach. po plecach
przebiegł chłód niedomkniętych okien. stary pomnik
starał się podbiec podtrzymać po-d rodze starł się.
trzeszcząc beznadzieją na samotną ławkę kości zostały
rzucone.i tylko bezimienny bezdomy zauważył że krwawie
wzrokiem.do dziś to łagodne i spokojne miejsce
nie pamięta kto w którą strone odszedł.

[nie pozwolę !!!]

nigdy nie przypuszczałem że miejsce tak łagodne
i spokojne potrafi tak skrzywdzić. rynek 12:05.
pomiędzy jednym dzwonem słowo dzwonem drugim
w moją głowe wprowadziło brzączącą ciszę.zachwiany
plac podniósł się na wyskość stropu by na niskość
bioder upaść - odebrał czucie w nogach. po plecach
przebiegł chłód nie domkniętych okien. stary pomnik
starał się podbiec podtrzymać po-d rodze starł się.
trzeszcąc beznadzieją na samotną ławke kości zostały
rzucone.i tylko bezimienny bezdomy zauważył że krwiawie
wzrokiem.do dziś to łagodne i spokojne miejsce
nie pamięta kto w którą strone odszedł.

[tango]

...aaaaa....zostałem rozbryzgany....cały czas w przy-twierdzeniu że życie opiera się na przeciwznacznościach...ale młody jestem moge sie nieznac przepraszam...

[tango]

tango tęgie nieparzystością
obnażone kłamstwem
w nieprzyzwoitości
na długości ramion
jedwabnik rozciągnął
moją niewierną krew

melodyjnie plącze
dłońmi na-szyjnie
zawisł wisiorek śmierć
huśtawką nastrojów
odbijam rachunek sumienia
czołem na ścianie – krwawy różaniec

anioł trupi przygnębieniem
na lewym ramieniu
trup anielsko ślepi nicością
na ramieniu prawym
(pierdolone równouprawnienie)
móc niemoc
przekupić
albo - zakrwawić mordę

[szukałam]

szukałem Boga
w ogrodzie stokrotek
choć po stokroć powtarzali
że Boga odnaleźć można tylko

raz

...........................................

[Ulica 45']

ornamentalnie zbiedniały ulice
pomiędzy wygryzionymi krawężnikami
czas toczy się pustą butelką
poszarpane gazety niewiadomo
skąd dokąd biegną

tu nisko kłaniają się kamienice
czasami na kolana czasami upadają
zapłakanymi dachówkami
i tylko czarne koty głaszczą
blade ściany


pomiędzy rozbitymi okiennicami
skołowany kurz wydaje się być tęczą