metal777

właściwie nie na temat wiersza- czy to ja tylko, czy poezja (sztuka w ogóle) musi być 'o czymś'? czy wiersz (ładny, estetyczny) o własnych przeżyciach, ale nie 'uczący' niczego ma rację bytu? każdy wrażliwy człowiek potrafi czuć lepiej niż z wiersza wyczyta (czasami poeta jest genialny i zwiększa wrażenia, rzadko). nie rozumiem, czy poezja nie musi przenosić treści? jestem 'fanem' herberta, w jego twórczości ukryta jest *mądrość*, świadcząca o jego wielkości. czy sztuka dla sztuki, tzn pisanie wierszy dla estetyki słów ma w ogóle sens? (ps uważam że ten wiersz jest w porządku jeśli chodzi o formę, ale formy można się wyuczyć w tydzień, a powiedzieć coś sensownego jest trudniej). wg mnie to poniżanie poezji, która powinna w eleganckiej formie nieść coś więcej niż słowa, (ps 2:0 polska czechy), tzn ukrytą albo wypowiedzianą wprost treść. jest to sztuka odpowiedzialna przeciwstawiająca się kokieterii...(?) nie wiem, nie studiuję sztukatorstwa, więc tylko się zastanawiam, może ktoś więcej powie.

nie proforma

ale o czym?

krawiec surowej tkaninie nadaje bardziej lub mniej wyszukane kształty korzysta ze zdobytego doświadczenia, kredy, igły, nici i nożyc, tworzy rękawy, falbanki, wzory lejącą się materię nieokreśloną zamyka w przedmiot określony niepodważalnie użyteczne mundury i niezniszczalne suknie ślubne mamy tu do czynienia z prostym przykładem stworzenia przy czym dobry krawiec ma za zadanie by jego dzieło przetrwało lata albo przynajmniej do następnego sezonu poeta pracuje z materiałem trudniejszym do swoich uczuć i emocji ostrożnie przykłada miarę dobrego smaku kreśli granice kredą natchnienia grubą nicią wyobraźni szyje nękany przez wątpliwości emocje i uczucia ujmuje w formy proces tworzenia podobny gotowy produkt poety jest jednak wyjątkowo nietrwały może dla ironii grubsze szwy słabiej spajają ostry przecież kształt mglistego w swojej naturze materiału pozornie zamknięta esencja łatwiej przenika do świadomości stając się integralną jej częścią zanika jako twór samoistny przy pierwszym kontakcie z odbiorcą zawód poety nie wydaje się dalece różny od rzemiosła krawieckiego. musząc wybierać skłaniam się jednak ku krawiectwu ze względu na stosowany materiał trudno przecież poważnie brać poetę doskonalącego kunszt nierzadko przez całe życie by mimo starań móc oddać jedynie to co miał przed obróbką: zachwyt tęsknotę, miłość, żal czy bunt które zresztą w nadmiarze zwykle wbrew woli otrzymujemy za darmo nieszczęsne są w przypadku poety eteryczność oraz powszechność wybranego materiału