wera imago

Za dużo prawd Niepodważalnych Głosów Zamienionych w hałas Obudziłam się rano W świecie Bez mapy Czarne okazało się białym A białe Różowym Nie rozumiem słów Niezdrowy szelest Z każdego kąta przymałego pokoju Bez balustrady Oszukana Wewnętrzny kompas ze złamaną igłą Z opaską na oczach Łatwo przeciąć się szkłem I nie zauważyć liny

Uwięziłam ptaka w klatce Mojej klatce Piersiowej Ptaka o piórach wielobarwnych Mieniących się krwistą czerwienią Dziób jego zakrzywiony W ironicznym uśmiechu Rozrywa mnie od środka Powoli Skutecznie Cierpienie potrzebuje miejsca Żeby się zagnieździć