tommeek18

Ludzie Biedni pozbawieni szans, celów. Życiowych na dalszą przyszłość. Bezbarwną tak zarazem bladą. Jak twarz w zmartwieniu. Wyciska kolejne łzy. Wywołane w bezradnej rozpaczy. Nad okrucieństwem losu. Dodającym następnych cierpień. Zostawiających po sobie znak. Odciśnięty na duszy. Krwawiącej z zadanych ran. Głębokich nieuleczalnych .

Płyną z kroplą jesiennego deszczu. Drążącego ścieżki mokrym ludziom. Pozostawionych samym sobie. Bez parasoli, płaszczy. Ochrony przed dalszym jutrem. Niesionym przez poryw wiatru. Zimny wywołujący dreszcz. Na ciele prawie nie okrytym A jednak mającym siły. Przejścia przez przeszkody. Stawianych na próbę. Życia nie zawsze łatwego.

W marzeniach wyśniony czas. Sprawiający w oczach blask. Ukazujący zarys na ustach. Wynik widzianych chwil. Wyrażenie słów spełnionych . Przypadających na sekundy. Przyszłości niosącej prawdę. W pragnieniu ludzkiego serca. Zapadającego w głębie pamięci. Nie wymazanych przeżyć. Pozostawionych w wnętrzu. Spełnionego przeżycia .

Oddaję cały mój dotychczasowy świat. Który podarowuję tylko Tobie Teraz cały jestem wyłącznie Twój Życiem pragnę przytulić Cię Każde czułe słowo daję w prezencie Myśli moje są tylko jedne Kierowane wyłącznie w stronę serca Pragnącego odrobinę radości słowa Miłe gesty ukazujące uczucie Pukające do bramy krainy zieleni Podarunek tajemniczy wyraz chęci A w nim tylko skromny Ja

Dusza natchniona niewinnością. Ukrytą na dnie dobroci serca. Nadającego znaczenie miłości. Ciepła przynoszącego ukojenie. Myślą goryczy oplatanych . Całość wnętrza niewidzianego. W mgle szarych przeżyć. Spotkanych na granicy życia. Nadziei zawartych skarbów. Dających uroku piękno. Ideału nieskończonych słów. Wypowiedzianych w uśmiechu