Justyna Marczak

Przepraszam za wszystko za co nie potrafię przeprosić, Za moją głupią miłość Za moje smutne oczy, Za moje smutne usta, za moje gorzkie słowa za wszystko czego nie umiem zacząć od nowa, Ja wiem ze nie potrafię być taka jaką chcecie Lecz to nie wasze życie i dobrze o tym wiecie Bo to jest moje życie i ciągła w nim udręka lecz to nie wasze Zycie i to nie wasza męka, Może nie rozumiem co się tutaj dzieje może ja po prostu zaraz oszaleje… …nie łapcie mnie za rękę, gdy sama tego nie chcę Nie mówcie „przestań płakać” gdy ból mi ściska serce, Ja kiedyś byłam inna szczęśliwie zakochana, Dziś po tej miłości została tylko rana… I nie wiem co mam zrobić bo to tak bardzo boli, Patrzeć jak me życie się pieprzy po woli, i choć go kocham nadal jak nigdy na świecie, to moja głupia miłość wy nie zrozumiecie, nie jestem wcale silna, choć może taką zgrywam, nie umiem wygrać życia bo tylko ból ukrywam, myślę tylko o nim, o nim ciągle śnie chociaż mi powiedział… „mała odwal się” … to nie takie proste bym kochać przestała Nadal mi nadzieja w sercu pozostała, Ona moją drogą, która mnie prowadzi, Tam gdzie moje serce jeszcze sobie radzi, Może kiedyś minie to co teraz czuje, Może kiedyś w końcu ktoś mnie uratuje, A może mnie znajdziecie całą w krwi zalaną I będzie już za późno by mnie pokochano…

Spotkać, pokochać, Nigdy nie stracić… W życie swe wpleść... I odpowiedzieć na jedno pytanie: Czy warto? Odpowiedz: Tęsknie… więc warto..

Maj… dzień… Spotkałam miłość… Jak wyglądała? Co mówiła? Wyglądała jak każde z nas.. Mówiła że jest ktoś kto da mi szczęście… Nie myliła się… Mam teraz Ciebie… Jesteś mą miłością… Moje życie to Ty… Jesteś sercem mojego serca… Dzięki Tobie niebo jest takie ciepłe… Bezchmurne… Spotkałam miłość… Ta miłość ma mnie a ja? Ja mam wszystko co tylko chcę… Bo mam Ciebie…