B. Krawczyk

"01.09.1939" Długi czerwony kontusz dokończyła szyć nadzieja Krwawe łzy smutku rozmazane palcem na mapie Zebrane jak rtęć z żył agresora Kruczym piórem na naszych plecach spisali cyrograf Umknęły nam ślepe gołębie pokoju. "Manifest" Już pióra dojrzały krzepione talentem Już kartki drżą od pulsu w skroni Co też pcha do przełomu w dawaniu praw? Niecierpliwa idea? Odwaga niewolnika? Czy światło aureoli nad chwilowym złudzeniem? Gwiazdy zgasną razem z nimi zwiastun Złamanej opozycji której brak odwagi. "Czerwony dywan" Czerwony dywan... zabrał go swoim prawem... na zawsze Fałszywe złoto sięga po papier Błądziłem chwile wśród dębowych słojów Wasz upadek... moja śmierć... teraz znam smak obietnicy Kiedyś... dekalog, poprawione wydanie Dziś... krzywe berło wiary ale znam smak obietnicy Gubie smak pióra i łamie je wzrokiem Klepsydra już dawno poszła na zachód Świt pali plecy, przekonuje decyzję Oddycham pustką, ostatnie uczucie... czerwony dywan