M.B.R.

Monotonia goni monotonię. Życie zamknięte w cykliczne schematy. Czy kiedyś chmury udręki rozgonię? Zniszczę świat koła, co jest mi katem? Bodźcem działania są wielkie marzenia. Myśl ma cwałuje daleko w nieznane. Lecz gdy nie doczekam się ich spełnienia, To tylko mogiła i piach zostanie. Dalej, brnąć naprzód! - Rzucono hasło. Toruj swe ścieżki, pokonuj przeszkody! Nie było lekko! Nie będzie łatwo! Aż padniesz na twarz. Zwyciężony. Gdy wtem ujrzysz słońce przez gęstość mroku. Wytrzesz krew z twarzy, na nogi powstaniesz. Biegnij czem prędzej! Dotrzymaj kroku Marzeniu, którego spełnienia tak wyczekiwałeś.

Aaaa... no to ma sens, racja :)

Nie rozumiem tej zwrotki: "Odebrałeś wzrok, By stał się Źródłem potępienia." Pierwsze dwie bardzo dobre moim zdaniem. Całokształt prezentuje się również całkiem całkiem. Wiersz interpretuję jako skargę Upadłego Anioła do Boga - pewnie miałaś właśnie to na myśli. Ale jeśli nie to nic - poezja ma to do siebie, że każdy może ją rozumieć inaczej.

Generalnie wiersz mi się podoba. Taki prosty, nieskomplikowany, oddający w prosty słowach równie prosty (choć głęboki) sens. I choć coś mi trochę zgrzytało przy czytaniu (ostatnia zwrotka tak jakoś), to całokształ oceniam pozytywnie :-) Pozdrawiam.

IRYTACJA Monotonia goni monotonię. Życie zamknięte w cykliczne schematy. Czy kiedyś chmury udręki rozgonię? Zniszczę świat koła, co jest mi katem? Bodźcem działania są wielkie marzenia. Myśl ma cwałuje daleko w nieznane. Lecz gdy nie doczekam się ich spełnienia, To tylko mogiła i piach zostanie. Dalej, brnąć naprzód! - Rzucono hasło. Toruj swe ścieżki, pokonuj przeszkody! Nie było lekko! Nie będzie łatwo! Aż padniesz na twarz. Zwyciężony. Gdy wtem ujrzysz słońce przez gęstość mroku. Wytrzesz krew z twarzy, na nogi powstaniesz. Biegnij czem prędzej! Dotrzymaj kroku Marzeniu, którego spełnienia tak wyczekiwałeś.