Jędrzej Lubicz

Nie ma co, ujmuje.

Na wszystkim, to na wszystkim... A co do poruszonego tematu, to dostałem taką opinię, że "Na wszystkim sobie gram" jest po prostu odpuszczeniem sobie wszytkiego... Czemu nie...

Sikoreczka modra przeleciała drogę Tam kureczka wodna zawinęła ostrogę Jedno tchnienie czy westchnienie Jakieś marmurowe drżenie Wczoraj wszystko było inne Nie wiem kto lub co jest winne Za mój wieczny spokój Medytacyjny pokój Coś tu nie gra, wy gracie dla pieniędzy Nie gracie dla rozumu, każdy w nędzy Miecze wojowników i diamenty Nie są w mej najpiękniejszej Alei kasztanowej Od braci z którymi handlujesz Nie dostaniesz tego, już żałujesz Czegoś, co miały Twoje dzieci Ty uważasz to za czyjeś śmieci Każdy ubiera swojej wolności skrzydła Choć są tacy że robią z nich powidła Choć są tacy że szukają sumienia Albo o nich zapomnieli, do znalezienia Potrzebowali dużo sił i przygotowali Posiłek solidny, który zjedli z innymi w sali Ugotowali ci sumienie razem z nim A w alei kasztanowej, tam ja trwam Nie szukam już do Nieba bram Wykonuję sam swój plan I na wszystkim sobie gram A w alei kasztanowej Taki jest mój stan…