evilex

Tak bardzo chciałbym Trzymać teraz Twoją dłoń Poczuć Twoje ciepło Przytulić Cię i Zasnąć Spokojny A rano by mgły opadły Odsłaniając słońce ... Pomożecie?

Tak bardzo chciałbym Trzymać teraz Twoją dłoń Poczuć Twoje ciepło Przytulić Cię i Zasnąć Spokojny A rano by mgły opadły Odsłaniając słońce ...

Śmierć nadeszła nagle. Mieliśmy spotkać się tam, gdzie zawsze. Słoneczne miejsce, szczęście na twarzy. Pozostał plik wspomnień, spakowany na później. Czas zatrze szczegóły, sen skończy się, niepostrzeżenie. Dla Przyjaciela...

dziękuję wszystkim za komentarze ;) a może tak: Chcę się obudzić, już po drugiej stronie. Naprawić to, co zepsuł los. Stojąc na Ziemi, pochłonąć ciemność. Przywrócić nadzieję i wiarę w ludzi. Ostatni uśmiech, przemienić w pierwszy. Taki prawdziwy, szczery, dziecięcy. ;) ale jestem pusty :| Pozdrawiam!

Chcę się obudzić, już po drugiej stronie. Naprawić to, co zepsuł los. Stojąc na Ziemi, utonąć w ciemności. Oddać jej ciało, bez duszy lecz z kośćmi. Ostatni uśmiech, posłać przed siebie. W pośpiechu aby jeszcze dzisiaj, odnaleźć się w niebie.

lubię latawce - popieram :)

zakopałem swoje serce w ogrodzie marzeń lecz nie spełniło się żadne z życzeń teraz już wiem śmierć nie przychodzi nad ranem jest przy nas zawsze kiedy jest nam źle cierpliwie czeka a to całe poczucie samotności jest tylko ulotnym złudzeniem

dziękuję wszystkim za komentarze zdaje sobie sprawę, to banalny gniot po prostu chciałem podzielić się swoimi odczuciami wina samotności... Pozdrawiam!

Dlaczego ten wiersz jest w dziale dla początkujących?? Bardzo mi sie podoba :) Pozdrawiam!

Jeszcze TUTAJ jestem, Lecz już niedługo. Przestanę widzieć, słyszeć i czuć... W drewniane ściany... Wieczności oddany, Spoczywać w pokoju, Odejdę w spokoju.

Nigdy wcześniej nie słyszałem o tym zespole. Pozdrawiam!

Mocny :) Dobra robota :) Pozdrawiam!

W błękitnej poświacie gwiazd, stoi na uboczu, stare uschnięte drzewo, z dumnie rozpiętą koroną, nie jedna osoba z nim już pozostała, z uśmieszkiem na ustach zawisała! Drzewo to nadzwyczajne jest, kilkakrotnie do roku wydaje krwawy owoc, wstęp do jego krainy mają tylko wybrańcy, potrafiący pojąć istotę stworzenia, i kiedy księżyc w pełni, nad nim zawiśnie, drzewo znowu zakwitnie! W błękitnej poświacie... Zostanę i ja.